لایه های هوا

لایه های هوا

ضخامت مؤثر هوا را بر اساس عوامل مختلف مثل ترکیبات شیمیایی ، دما و ویژگی های الکترو مغناطیسی تقسیم می کنند.

1- ترکیبات شیمیایی

الف) هوموسفر :ضخامت این لایه به طور متوسط 90 کیلومتر است و ترکیب آن شامل اکسیژن و نیتروژن و آرگون و کربن دی اکسید و ... است.

ب) هتروسفر : از ارتفاع متوسط 90 کیلومتری به بعد ترکیب هوا تغییر می کند و گازها به لایه های مختلفی تفکیک می شوند . این ترکیب شامل نیتروژن و اکسیژن اتمی و هلیوم و هیدروژن اتمی می باشند.

2- تغییرات دما

الف) تروپوسفر :این لایه هوا از سطح زمین در فاصله 10 تا 12 کیلومتری قراردارد و سنگین ترین قشر هوا است. یعنی همان قسمتی از هوا که ما از آن استفاده می کنیم. ترکیب تروپوسفر تقریباً ثابت است. دمای هوا در این قشر با افزایش ارتفاع کاهش می یابد. ابرها معمولاً در این لایه از هوا متمرکزند. این لایه به سطح تروپوپوز محدود می شود.

ب) استراتوسفر : این لایه روی تروپوسفر قرار می گیرد و تا ارتفاع متوسط 52 کیلومتر گسترش دارد و به سطح استراتوپوز محدود است. در وسط این لایه قشری به نام ازونوسفر وجود دارد که حاوی اوزون (₃O) است. از آنجا که قشرهای بالایی استراتوسفر گرم تر و بنابراین سبک تر اند ، لذا قشرهای این قسمت از هوا ، پایدارترند و طبقه بندی خوبی دارند و به همین جهت به نام استراتوسفر نامگذاری شده اند.

پ) ترموسفر :این لایه ، قسمت فوقانی هوا را تشکیل می دهد و به علت جذب پرتوهای فرابنفش با طول موج کوتاه دمای آن با افزایش ارتفاع ، افزایش پیدا می کند و در قشرهای بالایی به 1000 درجه سانتی گراد می رسد.

3- ویژگی های الکترمغناطیسی

الف) یونسفر :بخشی از هوا را که در ارتفاع 80 تا 400 کیلومتری قرارداردو حاوی ذرات با بار الکتریکی است به نام یونسفر می خوانند. این لایه خود از قشرهای مختفی تشکیل شده است که خواص رادیویی آنها با هم متفاوت است و هر یک از آنها قادر است امواجی با طول معینی را منعکس کند.

ب) ماگنتوسفر :این لایه زمین را در برابر ذرات باردار الکتریکی خطرناکی که از سایر نقاط فضا به سمت زمین می آیند ، محافظت می کند.