جورج برنارد شاو (به انگلیسی: George Bernard Shaw)، (۱۸۵۶-۱۹۵۰)، نمایش نامه نویس سبک کمیک، منتقد ادبی و مبلغ سوسیالیست ایرلندی تبار است. از او به‌عنوان پرقدرترین نمایش‌نامه نویس بریتانیایی پس ازشکسپیر نافذترین رساله‌نویس پس ازجاناتان سوییفت،هجو نویس ایرلندی، یاد می‌کنند. برنارد شاو همچنین یکی از برترین نقادان موسیقی و تئاتر نسل خود محسوب می‌شده‌است.

همچنین توی سایت ویکی پدیا اشاره شده که برنارد شاو در سال ۱۹۲۵ برنده جایزه ادبی نوبل شده. اما مطالب جالب و مهمی که توی اون سایت بهش اشاره نشده اینه که شاو برای دریافت جایزه نمیره! و میگه : " اين پول از فروش مواد منفجره به دست مي آيد كه دركارخانه هاي مهندس نوبل توليد مي شود. بيشتر اين مواد در كشتار مردم بكار مي رود و يك «انسان» چنين پولی را برای ادامه حيات خود دريافت نمی كند." همچنین اضافه می کنه که : "من هر سال کتاب می نوشتم و کسی جایزه ای نمی داد .امسال که چیزی ننوشته ام به من نوبل می دهند, یعنی اینقدر بد می نویسم؟"

البته بعد ها به اصرار همسرش که جایزه رو افتخاری برای ایرلند می دونست جایزه رو قبول کرد اما از دریافت جایزه نقدی امتناع ورزید و خواست که برای ترجمه آثار سوئدی به انگلیسی استفاده بشه.

به علاوه برنارد شاو جایزه اسکار ۱۹۳۸رو هم بخاطر اقتباس فیلم نامه ای از روی نمایشنامه پیگمالیون دریافت کرده؛ و تنها آدمیه که تابحال موفق به دریافت هر دو جایزه اسکار و نوبل شده.

از بین هزاران حرف بامزه ای که برنارد شاو زده چندتایش اینا هستن:

کسی که می تواند عمل می کند، کسی که نمی تواند پند می دهد...
در زندگی قرار نیست خودتان را کشف کنید ; قرار است خودتان را بسازید.
بزرگترین تنبیه برای دروغگو , بی اعتمادی همه به او نیست ; بی اعتمادی او به همه است.
امروز فقط بی سوادها می توانند کتاب خوب بخرند.
تنها کسی که با من درست رفتار می کند خیاطم است که هر بار که مرا می بیند , اندازه های جدیدم را می گیرد ; بقیه به همان اندازه ای قبلی چسبیده اند و توقع دارند من خودم را با آنها جور کنم.
بهترین جا برای آزمودن تربیت یک آدم , وسط دعواست.
تنها دوره ای که آموزش من متوقف شد دوران مدرسه بود.
هیچ کس نمی تواند تمام عمر , خوشی را تحمل کند ; در این صورت دنیا جهنم می شد
یک بچه مدرسه ای که با کتاب هومر بر سر همکلاسی اش می زند , احتمالا ایمن ترین و منطقی ترین استفاده از اساطیر را کرده است.
در زندگی 2 تراژدی هست: اینکه به آنچه قلبت می خواهد نرسی و اینکه برسی.
2 آدم گرسنه 2 برابر یک آدم گرسنه خطر ندارد; اما 2 آدم رذل 10 برابر خطرناک می شوند.
دروغ های خوشبینانه چنان قدرت درمانی بالایی دارند که اگر پزشکی نتواند آنها را به صورت متقاعد کننده ای به زبان بیاورد , به درد این شغل نمی خورد.
صمیمی بودن خطرناک است ; مگر اینکه احمق هم باشید.
از کسی که به کار بد شما پاسخی نمی دهد بترسید ; او نه شما را می بخشد , نه می گذارد خودتان را ببخشید...
مطالب بیشتر راجع به زندگی و کارای برنارد شاو رو می تونید در اینجا بخونید.