آشنایی با انواع افزودنی های خوراکیتحقیق در مورد: مناطق کم آب ایران
محقق
: معین جنتی کلاس 03 دبیرستان ملاصدرا (1) رشت
مناطق بیابانی ایران و جهان از سال های میانی قرن بیستم با گرم تر شدن کره زمین روبه گسترش گذاشته اند
.
توسعه صنایع آلاینده و عدم نظارت صحیح بر جلوگیری از آلودگی هوا و حفظ زیست بوم ها، سوراخ شدن لایه ازن و تغییرات شرایط آب و هوایی و اقلیمی را در پی آورده اند. این شرایط نیز به نوبه خود به گرم تر شدن کره زمین و افزایش فضای بیابان ها انجامیده اند. بنابر گزارش دانشمندان؛ مدیریت غلط در بخش کشت و استفاده سوء از شبکه های آبیاری در برخی مناطق، فشار غیرقابل تحملی بر نواحی خشک وارد آورده است. در گزارشی دیگر، دانشمندان بر حفاظت از منابع محدود آب بیابان ها برای ادامه حیات جوامع انسانی در این اکوسیستم ها تأکید کرده اند. به رغم آن که در این گزارش ها وضعیت کلی مناطق خشکجهان مورد بررسی قرار گرفته اند، باید این نکته را نیز مد نظر قرار داد که بخش عمده ایران را بیابان ها پوشانده اند.
در ایران شهرهای بسیاری در حاشیه کویر بنا شده اند؛ شهرهایی که طی سال های سال فرایند آبرسانی به آنها از طریق قنات ها انجام گرفته است، اما این فرایند امروزه کاملاً معکوس شده و بدون در نظر گرفتن شرایط، اقدام به آبرسانی غیرمنطقی به شهرهای حاشیه کویر شده است. طرح انتقال آب زاینده رود به شهر یزد از جمله طرح های بسیار عجیب و غریب انتقال آب به شهرهای حاشیه کویر است. زاینده رود منبع اصلی تأمین آب شرب و آب مصرفی استان اصفهان در بخش های صنعتی و کشاورزی است و درحالی که طی سال های اخیر، اصفهان خود از کم آبی مفرط رنج می برده مسئولان مربوطه با احداث لوله، آب شهر اصفهان را به شهر کویری یزد انتقال داده اند
به نظر می رسد جهت انجام این فرایند مطالعات دقیق کارشناسی انجام نگرفته باشد و به نظر می رسد صرفاً مسئولان با هدف پاک کردن صورت مسئله تصمیم به انتقال آب اصفهان به مناطق کویری گرفته باشند. در واقع این اقدام نه تنها از معضلات آبرسانی به مناطق کویری کم نکرد که به مشکلات بخش دیگری از کشور در زمینه تأمین منابع آبی نیز افزوده است . این طرح تنها در کوتاه مدت مشکل شهر بزرگی مانند یزد را مرتفع می کند.
نتیجه آن که ایران که زمانی در زمینه آبرسانی از طریق رشته کانال های طولانی موسوم به قنات، شهره آفاق بود، امروزه در این عرصه دچار پیشرفت چندانی نکرده است و با توجه به این امر نه تنها منابع آبی مناطق بیابانی به صورت کاملاً بهینه تأمین نخواهند شد، که روز به روز روند کم آبی در این مناطق روبه افزایش خواهد گذاشت
www.sootak.irمنبع
:
ایرانHYPERLINK "http://twes.persianblog.ir/post/23/"HYPERLINK "http://twes.persianblog.ir/post/23/"وHYPERLINK "http://twes.persianblog.ir/post/23/" بحران كم آبی
ممكن است افزایش بارش در بعضی از سال ها موجب خوشحالی مردم شود، ولی میزان بارش حتی در دوره های ترسالی، برای كشور پهناور و پرجمعیت ما كه در منطقه خشك و نیمه خشك قرار گرفته كافی نیست. براساس گزارش های سازمان های بین المللی، ایران یكی از كشورهایی است كه در آینده نزدیك با كمبود آب مواجه می شود.
درست است كه مردم ایران به اندازه كشورهایی نظیر آمریكا و ژاپن آب مصرف نمی كنند، ولی واقعیت این است كه برای جلوگیری از بحران های آینده بیش از این باید در مصرف آب صرفه جویی كنند. این صرفه جویی ها حتی در كشورهای پرآب نظیر كشورهای اروپایی هم انجام می شود.
یك پزشك ایرانی مقیم آلمان می گوید: «در آلمان به قدری آب گران است كه مردم در حمامشان از سیستمی استفاده می كنند كه هر بار مقدار محدودی آب در اختیارشان قرار می دهد».
برای بسیاری از مردم كمبود آب به معنی جیره بندی و قطعی گاه و بیگاه آب است. در حالی كه این قضیه ابعاد گسترده تری دارد.
يكي از محققين كشورمان كه موضوع پایان نامه اش پدیده كم آبی در ایران بوده است، هشدار می دهد: «قطعاً۲۰سال پس از حالا مشكل اصلی كشور مشكل آب خواهد بود».
وی می گوید: «خشكسالی پدیده ای خزنده است. این پدیده تلفات انسانی زیادی ندارد ولی تلفات اقتصادی اش زیاد است. در حالی كه مردم فكر می كنند زلزله و سیل بلایای طبیعی است و به خشكسالی اهمیت نمی دهند. روزنامه ها و مجلات هم نسبت به دیگر بلایای طبیعی كمتر به این موضوع می پردازند. در حالی كه كارشناسان سازمان ملل گفته اند كه اگر خشكسالی در ایران رخ دهد به فاجعه انسانی تبدیل می شود. كم آبی موجب می شود آبی كه برای كشاورزی و دامپروری مورد استفاده قرار می گیرد از بین برود، قنات ها بی آب شود، زمین ها خشك و بایر شود و بیماری های مختلف به وجود آید. همچنین حیات وحش و گونه های زیستی از بین برود. چنان كه در خشكسالی سال۷۸در سیستان و بلوچستان تمساح پوزه كوتاه در معرض انقراض قرار گرفت. هنگامی كه بر اثر كم آبی محصولات كشاورزی كم می شود، كشاورزان نیز نمی توانند وام هایشان را بازپرداخت كنند.
نمونه كشورهایی كه بر اثر كم آبی دچار بحران شدند، اتیوپی و هندوستان است. علت مهم قحطی های هند، سیلاب و خشكسالی بوده است. خشكسالی در اتیوپی و هند باعث قحطی شده و جنگ هایی را به وجود آورده است.
ایران هم در معرض این گونه خطرات قرار دارد. چون كه ایران جزو كشورهای خشك جهان است. علاوه بر این كه كشور ما، كم آب است، بارش ها نیز در آن نامنظم است. میانگین بارش در ایران۲۴۸میلی متر در سال است در حالی كه میزان بارش در آستارا۲۰۰۰میلی متر و در طبس۵۰میلی متر است».
●بارش كم و مصرف رو به افزایش
میزان متوسط بارش در ایران۲۴۸میلی متر یا۴۱۳میلیارد متر مكعب است. این میزان یك سوم متوسط بارش در جهان (۸۳۱میلی متر) است. به این ترتیب در حالی كه یك درصد جمعیت جهان درایران زندگی می كنند، سهم ایران از منابع آب تجدیدپذیر فقط۳۶صدم درصد است. از۴۱۳متر مكعب بارش سالانه۲۶۹متر مكعب هم به اشكال مختلف از دست می رود. بیش از۹۳درصد از آب باقیمانده صرف كشاورزی آن هم به شكل غیراصولی می شود.
یك استاد جغرافیای دانشگاه تهران مي گويد: «در سال۱۳۳۷جمعیت ایران۱۶میلیون بوده و حالا۷۰میلیون است. در حالی كه میزان آب ثابت مانده. كشور ما در منطقه خاورمیانه قرار دارد و از نظر میزان بارندگی فقیر است. حتی با این كه بارندگی در شمال كشور زیاد است ولی این باران هم زمانی می بارد كه زیاد به آن احتیاج نیست و۳ماه تابستان كه موقع برنج كاری است این مناطق آب ندارد. در نتیجه حتی در پرباران ترین نقطه كشور هم ناچاریم از آب زیرزمینی استفاده كنیم. استفاده زیاد از آب زیرزمینی هم باعث می شودكه سطح این آب ها در همه جا پائین بیاید. به خاطر پائین رفتن آب های زیرزمینی هم چاه های نیمه عمیق به چاه عمیق تبدیل شده اند و بعضی از قنات ها خشك شده اند. وقتی سطح آب پائین می آید پوشش گیاهی مراتع از بین می رود و گیاهانی كه از آب زیرزمینی استفاده می كردند از بین می روند».
كارشناسان می گویند كه از میانه بهار آب رودخانه ها و چشمه ها كاهش می یابد و در تابستان تنها منبع قابل استفاده آب های زیرزمینی است. درحالی كه با میزان بهره برداری كنونی، آب های زیرزمینی هم در معرض خطر جدی قرار دارند. نتیجه تحقیقات سازمان ملل حاكی از این است كه منابع قابل استفاده آب ایران از۲۰۰میلیارد متر مكعب در سال۱۹۹۰به۷۲۶تا۸۶۰میلیارد متر مكعب در سال۲۰۲۵كاهش خواهد یافت. این اتفاقات در حالی رخ می دهد كه افزایش جمعیت و بهتر شدن برنامه غذایی، می تواند كشور را به شدت به واردات محصولات كشاورزی وابسته كند. در همین مدت همچنان جمعیت شهری رو به افزایش می رود و مصرف زیاد آب به بحران دامن می زند.
يكي از كارشناسان كشاورزی می گوید: «محصولات استراتژیك گندم و جو و چغندرقند به آب زیادی نیاز دارند. بنابراین بحران كم آبی می تواند بر تولید این محصولات اثر بگذارد. البته واقعیت این است كه مدیریت منابع آب هم در ایران خوب نیست و بویژه در مناطق غربی نتوانسته ایم از منابع آب رودخانه ها درست استفاده كنیم».
آمارها حاكی از آن است كه در كشور ما۵۹درصد از اراضی نیاز به آبیاری دارند كه در دنیا این رقم۱۶درصد است. همچنین در ایران تولیدات غذایی از اراضی آبی۸۹درصد و از اراضی دیم۱۱درصد است. این موضوع نشان می دهد كه برای كنترل بحران، باید برای استفاده بهینه از منابع آب در بخش كشاورزی برنامه ریزی كنیم.
●به شاخص های مختص ایران نیاز داریم
براساس آماری كه خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران ارائه كرده «در كمتر از۳دهه از۱۸۰سد بزرگ با ظرفیت۳۰میلیارد متر مكعب و۳۲۰سد كوتاه با ظرفیت۵۷۰میلیون متر مكعب بهره برداری شده است. ۸۸سد بزرگ نیز با ظرفیت۱۰میلیارد متر مكعب در كشور در حال ساخت است كه تا پایان برنامه چهارم به پایان خواهد رسید و۱۷۶سد بزرگ دیگر در مرحله مطالعه قرار دارد».
از طرف دیگر مدتی است كه ایران در دوره ترسالی قرار گرفته و بارش ها باعث خوشحالی مردم می شود. ولی هیچ كدام از اینها به معنی دور شدن از بحران نیست.
بنابراين برای شناخت خشكسالی های كشورمان باید شاخص های خودمان را داشته باشیم تا بتوانیم برای مقابله با بحران های احتمالی برنامه ریزی كنیم. همچنين لازم است مسئولان با دید علمی به كم آبی نگاه كنند. خشكسالی سال۷۸فقط بر بخش كشاورزی۱۰۰۰میلیارد ریال زیان وارد كرد. تا سال۸۱این زیان به۲۱۰۰۰میلیارد ریال بالغ شد. در حالی كه اگر برنامه ریزی جامعی داشتیم، این مشكلات به وجود نمی آمد. در ایران ما شاخص جامعی برای خشكسالی نداریم كه منحصراً برای ایران تعریف شود. در حالی كه به عنوان مثال در آمریكا شاخص «پالمر» تنها برای كشاورزی تعریف شده است و سایر كشورها هم شاخص هایی برای سرزمین خودشان درآورده اند. وقتی ما چنین شاخص هایی كه مختص كشور خودمان باشد نداریم، برنامه ریزان هم نمی توانند به صورت علمی درباره بحث خشكسالی برنامه ریزی كنند. ما هم اینك از شاخص های كشورهای دیگر استفاده می كنیم.
هرچند مدت یك دوره خشكسالی رخ می دهد كه ما به خاطر نداشتن شاخص ها، زمان آغاز آن را نمی دانیم. به عنوان مثال از سال۱۳۲۸معمولاً هر۱۰سال یك دوره خشكسالی در زابل رخ داده است. بنابراین دوره ترسالی ای كه در آن به سرمی بریم، دلیل آن نیست كه از خطر خارج شدیم.
با این وصف میزان مصرف آب با شرایط كم آبی كشور همخوانی ندارد و سرانه مصرف در ایران بالاست. در بسیاری اوقات لوله های آب می تركد و مدت زیادی آب هدر می رود. شیرها چكه می كند و بسیاری از شهروندان به آن اهمیتی نمی دهند. همچنین كارشناسان می گویند كه شبكه های آبرسانی نشتی دارد و لوله ها پوسیده.
در كنار این فرهنگ بد مصرف، با وجود كارهای زیادی كه انجام شده، آب رودهای زیادی هرز می رود چون كه سدی بر روی آنها ساخته نشده. با این وصف تا سال۲۰۲۵كارهای زیادی برای انجام دادن داریم.
كمبود آب، افزایش جمعیت، بالا رفتن سطح زندگی و بهداشت و افزایش بیشتر مصرف آب و كمبود مواد غذایی در دهه های آینده بحرانی را پیش روی ایران قرار می دهد كه چشم اندازش از همین حالا تیره است و البته مهار چنین بحرانی به كاری كه ما در این سال ها انجام می دهیم بستگی دارد
.
فرمول نویسی فقط در یک صفحه A4 
در باره انرژی هسته ای بیشتر بدانیم - حسین فرمقدم 
انحلال پذیری گاز ها در آب