پیوند داتیو

نمونه‌ای از تشکیل پیوند داتیو در یون آمونیوم

پیوند داتیو نوعی پیوند کووالانسی بین دو اتم است که دو الکترون از یک اتم وارد اربیتال خالی اتم دیگر می‌شوند. بسیاری از ترکیبات شیمیاز جمله ترکیبات کمپلکس در شیمی معدنی پیوند داتیو دارند.

قطبیت پیوند داتیو(کئوردینانس)[ویرایش]

به این دلیل که دو الکترون پیوندی بین اتم‌ها در تشکیل پیوند داتیو از یک اتم نیست قطبیت این پیوند بیشتر از پیوندهای کووالانسی دیگر که یک الکترون از هر اتم در پیوند مشارکت دارد است. اتم الکترون دهنده قبل از تشکیل پیوند به صورت کاتیون و اتم الکترون گیرنده به صورت آنیون در نمی‌آید بنابراین پیوند داتیو پیوند یونی نیست اما می‌توان مولکول تشکیل شده را به عنوان ترکیبی دارای کاتیون هم در نظر گرفت. پیوند داتیو در اقع پیوندی است که در آن یک اتم هر دو الکترون خود را به اشتراک می گذارد.

غیرفلزات شرکت‌کننده در پیوند داتیو (کئوردینانس)[ویرایش]

اتم‌های الکترون دهنده در پیوند داتیو باید جفت الکترون آزاد در قشر الکترونی (لایه والانس یا ظرفیت) خود داشته باشند. از نمونه این اتم‌ها می‌توان به اکسیژن (با دو جفت الکترون آزاد) و ازت (با یک جفت الکترون آزاد) اشاره کرد.

فلزات شرکت‌کننده در پیوند داتیو(کئوردینانس)[ویرایش]

از فلزاتی که در پیوند داتیو شرکت می‌کنند می‌توان از آلومینیوم و بور که از فلزات گروه سوم جدول تناوبی عناصر شیمیائی هستند نام برد. این دو فلز به دلیل داشتن اربیتال خالی با لیگاندهای دارای جفت الکترون آزاد پیوند داتیو می‌دهند.

 از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد